تنش بلند مدت شوری و دمای آب بر تغییرات برخی شاخصهای فیزیولوژیک در ماهی سیکلید گورخری (cichlasoma nigrofasciatum)

در این بررسی تغییرات میزان هورمون کورتیزول، متابولیت گلوکز، یون های سدیم، کلر و پتاسیم، آب بافت بدن به همراه تغییرات اندازه و تعداد سلولهای کلراید آبشش و درصد تلفات ماهیان سیکلید گورخری (cichlasoma nigrofasciatum) با میانگین وزنی 93/0±70/3 گرم، در اثر انتقال به شوری‏های آب شیرین، 10 و 20 گرم در لیتر و دماهای 20، 25 و 35 درجۀ سانتی گراد و نگهداری آنها به مدت 60 روز در این شرایط مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری در آغاز آزمایش، 30 و 60 روز پس از شروع آزمایش صورت گرفت. نتایج نشان داد که میزان هورمون کورتیزول، متابولیت گلوکز، یون های سدیم، کلر، پتاسیم، اندازه و تعداد سلول های کلراید آبشش ماهیان مورد بررسی به شکل معنی داری روند افزایشی نشان دادند (05/0>p) و حداکثر میانگین میزان آنها در شوری 20 گرم بر لیتر و دمای 20 درجه سانتی گراد در روز سی ام پس از شروع آزمایش حاصل گردید. میزان آب بافت ماهیان مورد بررسی در طول آزمایش به شکل معنی داری روند کاهشی نشان داد (05/0>p) و با روندی معکوس به حداقل میانگین در شوری 20 گرم بر لیتر و دمای 20 درجۀ سانتی گراد در روز سی ام پس از شروع آزمایش رسید. درصد تلفات ماهیان مورد بررسی در طول آزمایش به شکل معنی داری روند افزایشی نشان داد (05/0>p) و به حداکثر میانگین در شوری 20 گرم بر لیتر و دمای 20 درجه سانتی گراد در روز سی ام پس از شروع آزمایش رسید و تا روز 60 ام پس از شروع آزمایش کلیۀ ماهیان مورد بررسی از بین رفتند. بنا به نتایج تغییرات شاخص های فیزیولوژیک و درصد تلفات در طول آزمایش به نظر می رسد که دامنه شوری 10 گرم بر لیتر به بالا و دامنه دمایی 25 درجه سانتی گراد به پایین جهت نگهداری و پرورش ماهی سیکید گورخری مناسب نمی باشد.